Sanne Vogel en Pieter Perquin (Perquisite) over muziek bij de film Hartenstraat.

Winnaar NFF Stimuleringsprijs voor non-fictie Transmedia is DE STOEL VAN DE LAATSTE JAREN van Anke Teunissen en Jessie van Vreden. Ze gaan proberen documentaire-film te combineren met het gebruik van de Oculus Rift, een virtual reality bril. Hoog bejaarde mensen blikken vanuit de stoel waar ze nauwelijks nog uitkomen terug op hun leven. Je kunt plaatsnemen op hun stoel en dan met die bril op om je heen kijken en dingen aanraken (denk ik). Je kruipt dus even in de huid van die mensen. Het kan ook zijn dat terwijl jij je in hun positie waant, ze zelf ineens binnen komen lopen; daar zijn de makers nog niet helemaal uit. Succes!


Voorafgaand aan de non-fictie-transmedia-pitch is er een paneldiscussie over hoe je mensen uit de film- en gamewereld meer kunt laten samenwerken. Echter, het grootste deel van de middag gaat het vooral over de verschillen tussen game en film. GAMES gaan over eigen ervaring, je eigen verhaal maken, een andere identiteit aannemen, vrijheid om te experimenteren, controle, invloed, eigenaarschap, uitdaging, overwinnen, non-lineair. FILM daarentegen gaat over ontsnappen uit de realiteit, beleven en bestemming.
De sessie had vooral in het teken moeten staan van de vraag hoe je die werelden bij elkaar brengt en op welke punten ze elkaar kunnen aanvullen. Maar er was slechts één moment dat het erover ging wat de ene discipline voor de ander zou kunnen betekenen en dat was dat regisseurs mogelijk een rol kunnen hebben bij het geloofwaardig maken van een game-karakter. Voor de rest blijven het nog even twee verschillende werelden. En waarom zou je daar geforceerd verandering in willen brengen? Niets tegen game-ontwikkelaars, maar je kunt het ook gewoon twee werelden laten zijn.

Dit zijn Joris Weerts en Martijn Lenten. Ze pitchen hun plan voor een korte film voor een camera van ShortsTV. Deze zender biedt op diverse filmfestivals over de hele wereld filmmakers de kans in 2 minuten en 15 seconden hun idee te presenteren. De filmpjes worden op YouTube en de facebookpagina van ShortsTV gezet. Vervolgens kunnen facebookers op de pitches stemmen. De 5 filmpjes met de meeste stemmen worden daarna beoordeeld door een jury. Joris en Martijn winnen niet. Misschien zijn ze gediskwalificeerd omdat hun pitch 2 minuten en 24 seconden duurt? Of is het niet zo’n leuk filmidee? Hoe dan ook, winnaar is geworden I DO, DO YOU? van Salty Carrot Films (Zoute Wortel Films dus...). Ze hebben nu 5000 euro om de korte film te maken. CineCrowd gaat proberen dat bedrag te verdubbelen. Maar wat ik eigenlijk wilde vertellen is dat het niet zo heel boeiend is om bij die pitches aanwezig te zijn. Iedereen presenteert zijn of haar plan in de camera en het geluid wordt niet versterkt zodat de zaal niet meekrijgt wat er op het podium gebeurt. Ook de interviews door een presentator van ShortTV vindt ergens in een hoekje plaats. Niet heengaan dus! Lekker op YouTube of Facebook kijken welke plannen er zijn opgenomen...

Martijn Winkler (voorzitter van regisseurs-organisatie DDG / Dutch Directors Guild) houdt een nagesprek met Jos de Putter, regisseur van See No Evil. De film is een documentair essay over drie beroemde apen in ruste: Cheetah (een aap-ster uit de Tarzan-films), Kanzi (dertig jaar gefilmd in een beroemd onderzoek naar taalverwerving) en Knuckles (test-aap). De beelden zijn niet om vrolijk van te worden. En hoewel De Putter graag aan de kijker overlaat wat die in de film ziet, laat de veelal stemmige pianomuziek van Vincent van Warmerdam - tegenstrijdig genoeg - vanaf het begin van de film weinig ruimte over voor iets anders dan een treurig gevoel.

Deze zaterdag is er weer een PANN-integratiefeest. Tenminste, zo werd het feestje voor LHBT-ers ooit genoemd. De allereerste editie vond plaats in 1971. PANN werd destijds gehouden in de gebouwen van Unitas/Veritas en kwam via de Kargadoor, Vrije Vloer en wederom Unitas/Veritas in EKKO terecht (sinds 1987). In de zomer van 2005 werd het PANN-feest wegens aanhoudende populariteit en een te kleine geworden EKKO (rijen tot aan de Kaatstraat) verplaatst naar Tivoli Oudegracht. En nu is er een nieuwe locatie: TivoliVredenburg. De zaal RONDA is mooi maar ook erg vol. De muziek staat erg hard en een drankje bestellen duurt lang (die ergernissen heb ik mijn hele leven al, heeft niets met leeftijd te maken). Even overwegen we een rustig kroegje op te zoeken, maar dan ontdekken we de trap bij het raam: een hoekje waar je lekker kunt kletsen (met Jolinde of Stijn bijvoorbeeld). En iedereen die naar de wc moet komt langsgelopen. Gezellig!

Aan de Oude Gracht in Utrecht bevindt zich het LHBT-café Bodytalk. Om de bezoekers die voor de deur staan te beschermen tegen idiote gasten die met name donderdag- vrijdag- en zaterdagnachten met belachelijk hoge snelheid langs het café scheuren (en heel hard vieze homo of kankerhomo roepen), heeft de gemeente betonnen paaltjes geplaatst. Er hangen camera’s en de politie heeft wel eens staan posten, maar veel helpt het allemaal niet. Zaterdag plakte ik mijn rug tegen een van de gevels om te voorkomen dat ik werd aangereden door een zilverkleurige Golf (kenteken bekend, maar van een Renault Megane). Ik deel de angst van het personeel: ’Dit gaat een keer mis’.

Kolfbaan - Eloyengasthuis - Utrechtse Smedengilde


Tuin achter een van de panden aan de Maliebaan Utrecht


Voormalig Koetshuis aan de Ridderschapstraat.


Zaal in het huis waar ooit de enige Nederlandse Paus woonde: Adrianus VI

Jos van der Burg leidt de film Le Grand Cahier in. Dat is om meer contact te maken met de bezoekers in de bioscoop, zo vertelt hij. Na zijn praatje begint de film. Er loopt niemand achter hem aan. Daarna hebben wij (vieren) hem niet meer gezien.

In het kader van Studium Generale vindt vandaag de vertoning van de film KINDEREN VAN HET SUCCES plaats (Jeroen Berkvens). Na afloop is er een gesprek met jonge denker (en tuthola) Naomi Jacobs en prof. dr. Joep Dohmen die het niet kon laten de film na afloop zonder enige aanleiding eerst even te recenseren. Vreemd!

Vandaag is het UITFEEST. Het is het feestelijke begin van een nieuw cultureel seizoen (niet te verwarren met UIT, de Utrechtse Introductie Dagen).
In TivoliVredenburg komen het UITFEEST (onderdeel van culturele zondag) en FESTIVAL OUDE MUZIEK samen.
Deze activiteiten zijn op zich al leuk, maar er is één ding waar ik echt van onder de indruk ben: het nieuwe gebouw TivoliVredenburg! Een enorm complex met prachtige ruimtes en zalen. En dan heb ik de drie grootste zalen - RONDA, HERTZ en de intact gehouden GROTE ZAAL - nog niet eens vanbinnen gezien! Ik luister in de zaal met de naam PANDORA naar enkele stukken van Vilsmayr gespeeld door violist Cynthia Miller Freivogel en dan ben ik weer weg. Door het geweldige gebouw krijg je zin om meer te gaan zien. Nu nog een mooi TivoliVredenburg-logo.

CAFU - Centrum voor Analoge Fotografie Utrecht - wordt beheerd door Tom en Nico.

De tandpasta van Zendium zit sinds kort heel chic in een doosje. Bij de AH kost Zendium Classic € 2,85.
Bij de Etos is de Zendium in de aanbieding: elke tweede gratis! Bij de Etos is de Zendium Classic echter bijna een euro duurder, namelijk € 3,78! Daar gaat een groot deel van je voordeel!