Angie Stone en band (bas, drums, gitaar, hammond, keyboards en twee achtergrondzangeressen). Geen romantisch valentijnsconcert (het concert werd verplaatst), maar gewoon met Bro een lekker bandje kijken aan het eind van een zonnige dinsdag. Veel midtempo nummers en iets teveel jamsessie, maar de liedjes Brotha, No more rain in this cloud en hoogtepunt I wish I didn t miss you anymore maken de gang naar de HMH de moeite waard.

Veel koelbloedige moorden (je moet er tegen kunnen), maar wel een boeiende, spannende film. Ik was niet de enige die verbaasd was over het abrupte einde. Als je op YouTube zoekt naar de titel van de film plus het woord ending, verschijnen er allerlei commentaren en recensies met betrekking tot alleen het einde. De strekking is dat je in het echt het einde ook niet in de hand hebt.

Grappig, ontroerend, sterk acteerwerk, leuke dialogen (Amerikaans kan een hele rijke taal zijn) en een coole soundtrack.

Een mix van beats, synthesizers (Nord en zo) en vreemde Engelse en Nederlandse teksten. En dat dan heel hard.

In welk kader deze avond precies georganiseerd is weet ik niet. Het vindt plaats in de Moira, het heet Couchsurfing en ik ben getipt door Arnoud. Ik kom binnen als de Utrechtse ska-band Stampede nog maar net begonnen is met spelen en de sfeer zit er meteen goed in. Vrolijke, dansende zaal. Wijn en Turks brood.
Blazers zijn te gek.